Om 10.30 het telefoontje dat we haar naar de OK mogen brengen. Carlos neemt afscheid in de tussenruimte, ik ga mee de OK in om bij haar te blijven tot ze onder narcose gaat.
Ze vecht gelukkig niet tegen de narcose en is snel in slaap. Het valt me toch wel even zwaar om mijn kleine meisje zo achter te moeten laten, wetend wat ze met haar gaan doen. Dr. Hoek legt nog even uit dat dat de chirurg begint en de darmen in de buikholte plaatst, mocht er dan geen plek meer zijn dan doen ze de blaas niet. Deze zou dan nog een paar maanden open en buiten haar lichaam blijven.
We besluiten om terug naar huis te gaan en samen af te wachten. Om 15.00 uur rijden we terug naar het ziekenhuis.
Er was van te voren gezegd dat het 4 a 5 uur zou duren dus we hopen erop dat ze rond 16.00 uur klaar zijn. Mijn gedachte is hoe langer ze erover doen hoe beter want dat zou wellicht betekenen dat het is gelukt om ook de blaas te sluiten.
Om 17.00 uur wachten we nog steeds. We vragen op de ICK of er misschien al nieuws is. Het blijkt dat ze ons probeerden te bellen maar wij hadden geen bereik in het ziekenhuis.
De arts heeft gebeld dat ze uitlopen maar dat alles goed gaat.
Om 19.00 uur is daar Dr. Hoek met het verlossende woord. Ze zijn aan het afronden, alles is goed gegaan.
Ze hebben haar darmen en haar blaas in haar buikje geplaatst en haar bekken is in de juiste stand gezet.
Ze heeft aan iedere kant van haar buikje een stoma, dit zal voorlopig ook gewoon zo blijven. Daarnaast loopt er een buisje vanuit haar blaasje voor haar urine.
Ze bleek 2 blinde darmen te hebben waarvan ze er 1 hebben moeten verwijderen, deze zat in de weg.
Verder heeft ze ook 2 baarmoeders met ieder 1 eileider. Dit komt wel vaker voor bij deze aandoening. Beide baarmoeders blijven zitten, dit zou geen probleem moeten zijn. Ons meisje zal dus later gewoon kindjes kunnen krijgen. Er zijn nog wat kleine dingen maar daar wil hij op een later tijdstip even voor gaan zitten.
Een half uur later komt Dr. Madern ons ook nog even updaten. Hij vertelde dat ze zelfs een naveltje voor haar hebben geprobeerd te maken, daar hadden we niet eens bij stil gestaan maar dit is uiteraard heel fijn.
We mogen eindelijk naar haar toe. Ze ligt met haar beentjes bij elkaar met een hoop watten er tussen op een soort kussen. Zo zal ze 3 weken moeten blijven liggen.
Ze ligt nog aan de beademing en ze krijgt nog morfine. Morgen proberen ze haar van de beademing af te halen.
Ze krijgt vanaf morgen een speciaal bedje zodat ze geen last zal krijgen van doorlig plekken.
En dan zullen we de komende weken af moeten wachten hoe haar lichaam en met name haar darmen gaan reageren op al deze veranderingen.
Maar wat zijn we blij met deze grote stap vandaag en wat zijn we trots op ons super sterkte meisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten