9 februari

Het is alsof we in een hele lange emotionele achtbaan zitten, anders kan ik het niet beschrijven. De ene dag krijg je goed nieuws en de volgende dag is het weer slecht nieuws.
Na een geslaagde operatie ging het de dag erna een stuk minder.
Fayènn krijgt extra vocht omdat ze in de afgelopen week enorm veel vocht heeft verloren omdat haar buikje open was. Door haar nu extra vocht te geven kan haar lichaam dit tekort weer aanvullen en zou ze ook moeten gaan plassen.
Dit laatste lijkt niet te gebeuren.
Omdat haar blaas leeg blijft en haar buikje opzwelt weten de artsen niet zeker of ze urine lekt in haar buik of dat haar lichaam gewoon aan het re-hydrateren is. Ze zijn bezorgt, zo bezorgt zelfs dat de artsen op de hoogte zijn gebracht voor het geval ze haar weer zouden moeten opereren.
Ze nemen om de 2 uur bloed af om te kijken hoe ze het doet.
We bellen om de paar uur voor een update.
Om middernacht lijkt ze stabiel, er lijkt ook wat urine langs de katheter te lopen wat geen probleem zou moeten zijn.
Om 6 uur 's morgens bellen we weer, ze heeft geplast, het is maar 20ml maar het is een begin. Haar bloedwaardes zijn nog steeds stabiel.
We zijn om 2 uur in het ziekenhuis( tussen 12.00 en 14.00 is er volledige rust op de afdeling dus voor 12 uur gaan heeft nu niet veel zin)
Ze hebben haar om 12.00 uur van de morfine gehaald omdat ze vinden dat ze toch iets te rustig is. Als we binnen komen en tegen haar beginnen te praten doet ze haar oogjes open, dit is voor het eerst sinds de operatie 2 dagen geleden dat we haar oogjes weer zien. Na een uur is goed te zien dat de morfine uit haar lijfje aan het gaan is want ze zwaait heftig met haar armen en lijkt te huilen. Ze kan geen geluid maken omdat ze aan de beademing ligt. Als ze begint te spugen besluiten ze haar weer morfine te geven maar in een lichtere dosering. Nu weten we in ieder geval dat het door de morfine komt dat ze zo rustig is. Het is moeilijk om haar zo te zien, haar bovenlijfje is zo ontzettend opgezwollen, wat een verschil met voor de operatie.
De zuster laat ons de littekens zien en we zijn erg verrast. Ze heeft een hele kleine en een iets grotere stoma en dit ziet er heel netjes uit. Verder heeft ze onder haar "navel" een heel klein litteken. Ongelofelijk dat ze dit voor elkaar hebben gekregen, zeker als je weet hoe het er uit heeft gezien.