Totaal aantal pageviews

donderdag 11 juni 2015

De orthopeed, de uroloog en de chirurg.

Een aantal maanden geleden hebben we de keuze gemaakt om volledig over te stappen naar het Radboud in Nijmegen. Deze week hebben we alle behandelend artsen gesproken.
Maandag stond er een controle bij dr. Hosman. Alles zag er goed uit en dus mag het gips er zoals gepland na 12 weken af. Nog 5,5 week te gaan, 39 dagen om precies te zijn. 39 dagen is voor mijn gevoel korter dus ga ik de dagen maar aftellen :D
Ik heb het mijzelf letterlijk niet toegestaan om vooruit te denken maar nu we over de helft zijn merk ik wel dat ik er steeds meer mee bezig ben.
Het gips is alvast van haar voetje gehaald zodat ze met deze warmte er hopelijk iets minder moeite mee heeft. Nu kan ze ook een beetje met water spelen ter verkoeling.

In haar been zijn de schroeven en het plaatje goed te zien, dit zal er voorlopig ook in blijven zitten.
Ze mag haar been straks gewoon gaan belasten en volgens de orthopeed zal ze in de eerste week al gaan proberen erop te staan. We zullen zien.

Daarna een gesprek gehad met de chirurg, dr. de Blaauw. Er zijn op dit moment geen dingen die gedaan moeten worden, het was dus vooral even kennis maken.
We hebben wel haar colon besproken. Het kleine stukje colon wat Fayènn heeft is niet verbonden met de rest van haar darm. Dit stuk deed ook niets meer en was in Rotterdam opgegeven. Na haar heupoperatie is deze spontaan weer gaan werken wat natuurlijk een heel goed iets is. Dit geeft weer iets meer opties voor haar toekomst.
Hij zal in de toekomst kijken wat hiermee mogelijk is in overleg met de uroloog.

En ook de uroloog, professor Feitz hebben we gesproken. In het kort samen gevat gaat ook hij voorlopig niets doen. In de toekomst zal er worden gekeken naar de opties voor haar blaas. In een ideale situatie zou er 30 a 40cm dunne darm gebruikt moeten worden om daarvan een blaas te maken. Fayènn heeft maar 60cm dunne darm dus dit is geen optie. Alles is afhankelijk van hoe haar lichaam zich de komende jaren gaat ontwikkelen en natuurlijk willen we haar ook een stem geven, het is tenslotte haar lichaam.

Dit zou dus betekenen dat er de komende jaren even rust is, in ieder geval op dat gebied.
We hopen heel hard dat haar heup en been nu goed zijn zodat we ons volledig kunnen focussen op haar darmen en voeding.

We zijn heel goed op weg en ze durft steeds meer te eten.
Afgelopen week heeft ze voor het eerst met haar handjes spagetti met kaas gegeten. De eerste 2 keer dat ik een stukje in haar mond deed was er totale paniek maar met wat uitleg en afleiding van Peppa Big hierna sloeg ze volledig om!
Heerlijk om haar zo te zien genieten van eten.