We gaan naar huis!

De afgelopen weken is er zoveel verkeerd gegaan, voornamelijk door miscommunicatie. Ook nu we in het ziekenhuis zijn blijkt dat het met de communicatie gewoon fout blijft gaan.
Vanmorgen een uitgebreid gesprek gehad met de verpleegkundig specialist.
Er zijn bepaalde dingen gebeurd waardoor ik letterlijk niet meer van de kamer af durf uit angst dat er iets mis gaat. Dat hoort natuurlijk niet zo te zijn in een ziekenhuis. Zeker niet als je een kind hebt wat nog zoveel tijd in het ziekenhuis door zal moeten brengen in de toekomst.
Gelukkig worden we na 3 weken nu eindelijk gehoord en zijn er dingen opgepakt en aangepakt.
Het stukje vertrouwen zal weer moeten groeien want dat is door alles wat er met name in de afgelopen dagen is gebeurd volledig weg.
Maar we kijken vooruit.
De uroloog is vandaag langs geweest, hij heeft uitgelegd wat er nu precies aan de hand was met Fayenn.
Toen Fayenn geboren werd bestond haar blaas uit 2 delen, dat is toen ze 6 dagen oud was aan elkaar gezet. Het stuk blaas dat naar buiten was gekomen was als het ware open gescheurd en dubbel geklapt. Vandaar dus de gigantische pijn die ze had. Normaal als een blaas naar buiten komt zou dit niet zo'n heel groot probleem moeten zijn.
Ze hebben de blaas weer dicht gemaakt en van binnen vast gezet aan wat weefsel. Dit omdat de spieren niet mee gaven.
De ergste pijn lijkt ze nu echt achter de rug te hebben, ze heeft vannacht eindelijk weer goed geslapen en ook vanmiddag heeft ze de hele middag geslapen. Dat is alleen maar goed voor haar herstel.
De uroloog gaf wel aan dat hij denkt dat 3 weken met de benen bij elkaar naar zijn idee niet genoeg is en dit zal waarschijnlijk een week of 6 worden. Gelukkig is ze nog klein en past ze zich heel goed aan.
We zullen wat speeltjes moeten kopen die wat meer gericht zijn op haar situatie zodat we haar wel kunnen blijven stimuleren en ze geen voorkeurshouding gaat krijgen en haar hoofd af gaat platten. Er zal alleen wel wat meer hulp nodig zijn met de verzorging.
De uroloog gaf aan dat hij er vertrouwen in heeft dat wij de zorg thuis prima aankunnen en mits er niets geks gebeurt mag ze dus morgen naar huis.
De blaaskatheter zal er nog 10 dagen in moeten blijven zitten dus in bad doen is voorlopig even geen optie. Ook is het even wat lastig om haar mee te nemen maar het is altijd beter om haar thuis te hebben dan in het ziekenhuis blijven.
We zijn ontzettend blij met alle hulp die we krijgen en alle positieve gedachten, bedankt!