Operatie nr. 5

Vandaag dan de dag van de operatie. Om 7.00 vanmorgen Fayènn maar wakker gemaakt want ze had eigenlijk al moeten eten. Om half 8 was ze klaar met haar pap. Niet alles ging er in natuurlijk want ze eet normaal pas om 9.30 en ze was nog behoorlijk slaperig. Maar goed, alles wat er op een dag als vandaag in gaat is mooi meegenomen.

Om 11.00 werden we in het ziekenhuis verwacht en om 11.30 zaten we in een box op 1 zuid.

Fayènn was in opperbeste stemming en gaf iedereen haar mooiste lach. 

Zelfs toen we om 14.30 dan eindelijk naar de OK mochten( er kwam een spoedje tussen) ging ze breed lachend op mijn arm naar binnen.

De orthopeed gaf aan dat hij ongeveer een uurtje nodig dacht te hebben dus toen we na anderhalf uur nog niets hadden gehoord waren we al bang dat het allemaal toch anders liep dan verwacht.

Na iets meer dan 2 uur mocht 1 van ons naar de verkoeverkamer om bij haar te blijven terwijl ze wakker werd. 

Oh wat breekt je hart dan als je je kind wakker ziet worden en ze huilt van de pijn en verdriet. 

Ze heeft een extra dosis morfine gekregen en al snel zag je dat ze zich een stuk meer comfortabel voelde.

De orthopeed heeft eerst geprobeerd om de heup zonder te snijden op de plek te zetten, dit leek te lukken maar op de foto was vervolgens toch te zien dat hij niet helemaal goed op de plek zat. Hij heeft dus toch moeten snijden. Er bleek weefsel in de kom te zitten waardoor de heup er steeds weer uit schoot, dit heeft hij verwijderd.

Helaas zit ze nu niet met 1 been in het gips zoals hij eerder wel vertelde voor ogen te hebben. Beide benen zitten in het gips en staan ook in een behoorlijke spreidstand.

Daarnaast zit het gips zodanig over haar buik dat het voor ons op dit moment niet mogelijk is om haar stoma te verzorgen.

Morgen ochtend komt er een gipsmeester die hopelijk wat dingen uit kan zagen.

Natuurlijk is onze angst dat door de spreidstand, waarin ze nu wordt gedwongen, haar heupen nog verder uit elkaar worden getrokken waardoor we dalijk weer met een prolaps zitten.

Daarnaast zorgt het hebben van een gipsbroek weer voor allerlei uitdagingen.

Als we de zitting van de wandelwagen omdraaien past ze hier als het goed is wel in maar de voetenzak is te smal. De kinderstoel past niet, haar kleding past niet, de autostoel hebben we destijds bewust gekozen omdat deze minder diep is dan de meeste andere merken maar ook dit is een uitdaging.

We gaan nu dus maar jurkjes en grote rompers inkopen en heel veel sokken ;)