Om van te huilen

Fayènn is al een tijdje niet lekker, ze hoest veel en spuugt daardoor steeds haar eten uit. Het leek even wat beter te gaan maar afgelopen vrijdag kwam daar nog eens bij dat haar darmen volledig van slag waren. Ze spuugde niet alleen bijna al haar eten uit maar ze had op haar hoogtepunt zelfs een liter ontlasting.( de max is 230ml)
Zaterdag en zondag werd dit wel iets minder maar het was nog steeds te veel en in combinatie met het overgeven begon ze dus uit te drogen.
Carlos heeft zaterdag zijn 'papadag' omdat ik dan werk, hij was 's middag als begonnen met haar te compenseren via het infuus en toen ik thuis kwam viel het direct op dat haar ogen ingevallen waren. Ze was ook niet zichzelf, ze is van zichzelf heel rustig maar nu was ze te rustig, bijna apathisch.
Besloten om de infuusstand hoger te zetten en toch te proberen om haar wat te laten eten.
Zondag heeft ze in totaal maar 60ml gegeten en dus hebben we 's middags de SEH gebeld om met een arts te overleggen wat we konden doen met de infuusstanden.
Omdat we terug gebeld zouden worden maar niemand hoorde hebben we zelf de standen aangepast zodat ze in ieder geval meer vocht binnen zou krijgen.
Normaal is het niet zo erg als een baby 1 of 2 dagen niet eet zolang het maar drinkt, maar omdat dit bij Fayènn niet werkt en het de stoma productie alleen maar erger maakt is veel drinken geen optie.
Vanmorgen dan toch overleg gehad met de nurse practitioner en afgesproken dat we haar damen even volledige rust moeten geven en haar dus even alleen voeding via het infuus geven verspreid over 20 uur.
Het blijkt nu een gemene buikgriep te zijn want ik ben vannacht ook ziek geworden en Carlos voelt zich nu ook niet lekker.

We hadden vanmiddag 2 afspraken in het ziekenhuis, eerst met de chirurg en daarna met anesthesie voor haar operatie volgende week.
Omdat ik behoorlijk beroerd was is Carlos mee gegaan. Bij de chirurg kwamen we voor een grote verrassing te staan, toen ik hem vroeg of een week niet een beetje weinig tijd was om haar darm voor te bereiden was hij verbaasd. Ja natuurlijk is dat te kort zei hij. " Maar waarom is de operatie dan al over een week gepland?" vroeg ik.
Daar bleek hij dus helemaal niets van te weten! Blijkbaar heeft de orthopeed of de assistent de operatie gepland maar dit niet overlegd met de chirurg. Het stuk darm was dan wel doorspoelbaar maar het zag er helemaal niet zo goed uit als hij had gehoopt. Hij wil over een tijdje dus eerst een nieuwe foto en dan gaat hij kijken of het haalbaar is. Anders zit ze straks met een niet functionerende stoma. Het zal dus op z'n vroegst pas januari of februari worden.
Daar gaan we weer! De communicatie loopt de laatste tijd zo slecht in het ziekenhuis, echt heel vervelend want we hadden alles al geregeld. Nu is het dus de vraag of de orthopeed woensdag wel wil opereren. We hopen dat dit wel het geval is zodat ze eerst in het gips kan en daarna pas de darm operatie krijgt, dat is allemaal iets praktischer.