En na 5 dagen...

We zitten op dag 5 van de 3 maanden die we te gaan hebben in het gips en het begint al aardig te wennen. We hebben inmiddels al zo veel mee gemaakt met Fayènn dat we een gipsbroekje ook wel aan kunnen. Met de nodige aanpassingen is het allemaal heel goed te doen.
We hebben de nodige dingen nieuw moeten kopen om het haar en daarmee ook onszelf wat makkelijker te maken.
De nieuwe voetenzak is echt heel fijn want nu kunnen we weer lekker met haar wandelen. Carlos heeft 'm zaterdag gelijk goed uitgetest en het ging prima, gelukkig hoeven we niet ook nog een andere buggy te kopen.

Via internet kwamen we achter een creatieve manier om een autostoel te gebruiken. Dus hebben we een nieuwe stoel gekocht en ook dit lijkt een prima oplossing om haar de komende maanden te vervoeren. Ze gaat 2 keer per week met de taxi naar het kinderdagverblijf dus een goede oplossing is belangrijk( ook voor haar veiligheid natuurlijk )

Haar benen gaan nu door de gordels in plaats van de armen.

Omdat Fayènn alleen kan zitten  wilde we kijken voor een oplossing zodat ze toch zelf kan zitten zonder dat wij haar steeds vast moeten houden. We hebben een Doomoo gekocht en ze vindt het heerlijk om er in te zitten en met haar speelgoed te spelen.

Het is grappig om te zien hoe snel ze zich lichamelijk aanpast. Ze deed altijd al meer met haar handjes omdat ze met haar beentjes nooit echt iets kon. Kruipen kan ze bijvoorbeeld ook niet maar ook omrollen of van lig naar zit en andersom kan ze niet door de afwijking in haar rug.

Maar ze begint nu nog meer met haar armen te doen, zit steeds terug te zwaaien en wil met haar wijsvinger overal aan voelen, heel grappig om te zien.

Fayènn is nooit echt een kroelkind geweest, ze vindt het ook vreselijk als er mensen aan haar zitten, zeker als het mensen zijn die ze niet kent. Dit zal wel komen doordat er in het ziekenhuis altijd mensen aan haar zitten.

Nu ze in het gips zit wil ze opeens kroelen en ligt ze lekker op haar buik tegen je aan te slapen op schoot.