5 nachten per week slaap ik in Pallieterburght, we huren de ouderkamer zodat ik er dag en nacht ben voor Fayènn. Het is niet niks als je een kindje krijgt wat vervolgens niet op je borst wordt gelegd na de bevalling maar gelijk wordt weggehaald. Als ze daarna ook nog eens 3 maanden in het ziekenhuis moet blijven is het erg moeilijk om je kind echt te leren kennen. Hoe je haar het beste kunt troosten, wat vindt ze prettig, wat niet, maar vooral die speciale band die je als zowel vader als moeder hebt met je kind, maar ook als grote zus. Gelukkig ging ze toen ze een maand oud was naar Pallieter en kregen wij de kans om haar echt te leren kennen, het voelt zelfs al een beetje als thuis op een vreemde manier. Maar er is natuurlijk ook thuis, daar waar ik 2 nachten per week slaap.
2 keer per week ben ik thuis om even 'tot rust' te komen. Het liefst ga ik niet naar huis maar slaapt mijn hele gezin in pallieter. Want naar huis gaan voelt alsof ik mijn kleine meisje in de steek laat. Ik weet dat ze goed voor haar zorgen maar het voelt gewoon onnatuurlijk om zo'n klein hulpeloos meisje wat zoveel achter de rug heeft en zoveel zorg nodig heeft achter te laten.
We zijn er zo klaar voor dat ze thuis komt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten