Een dagje naar huis

Gister was het dan eindelijk zover, 78 dagen na haar geboorte mag Fayènn voor het eerst mee naar huis. Vrijdag avond hadden we de schrik nog even goed te pakken. Fayènns poep was wit! De intensivist werd om 22.00 uur nog gebeld wat we hier mee moesten en of ze de volgende dag wel mee naar huis kon. Er zou zaterdag ochtend nog even worden overlegd met de chirurg. ( witte poep kan een blokkade zijn in de darm of leverfalen) Na een half uur belde de intensivist terug dat ze toch alvast had overlegd met de chirurg en dat ze gewoon naar huis mocht en dat er maandag naar gekeken zou worden. Gelukkig was haar ontlasting zaterdag ochtend weer normaal van kleur en was het waarschijnlijk wat darmslijm.

Ik ben al om 6.00 uur wakker, drink een kopje thee en neem een douche. Daarna geef ik Fayènn een voeding en leg alle spullen klaar die mee moeten naar huis en dat is niet niks!
De infuuspaal met pompen moet mee, extra infuuszakken en spuiten, infuusspullen, sondespullen, stomaspullen, spullen voor nood mocht er iets gebeuren, kortom een hele hoop spullen :)
Om 8.00 uur was ik Fayènn en krijgt ze haar prikje terwijl Carlos alvast alle spullen in de auto propt.
Om 9.00 zijn we helemaal klaar voor vertrek.
De 1e keer met haar in de auto en ze slaapt als een roosje.

Als we thuis komen blijkt dat Jaydey het hele huis heeft opgeruimd, geweldig.

Django(de hond) moet even uitgebreid snuffelen aan het nieuwe gezinslid, de infuuspaal vind hij maar niets en als Fayènn geluid gaat maken kijkt hij vreemd op. 

We maken een lekker ontbijtje en genieten op de bank van het zonnetje, wat een rijkdom!

Om 15.00 uur mag ze 2 uurtjes van het infuus en dus gaan we even genieten van het weer en een stukje wandelen.

We besluiten om langs mijn opa en oma te gaan, zij hebben Fayènn nog nooit gezien, alleen via facetime en op foto's.

Ze zijn zo blij met de verrassing dat we aan de deur staan met Fayènn.

Hierna lopen we nog even langs de winkels voor wat boodschappen. Het zijn van die kleine dingen die voor ons zo groot zijn want ik merk dat de angst een beetje de overhand neemt dat we mensen tegen komen die allemaal dingen willen vragen. 

Als we thuis komen zitten de 2 uur er alweer bijna op en moet ze weer terug aan het infuus.

We laten haar lekker slapen in de box en genieten van deze 1e 'normale' zaterdag in maanden!

Om 19.30 rijden we weer terug naar Pallieterburght want helaas moet ze weer terug.

Ze ligt de hele weg naar buiten te kijken en wordt een beetje onrustig, waarschijnlijk van alle indrukken die ze op heeft gedaan vandaag. Op Pallieterburght valt ze als een blok in slaap.

We spreken nog even de dag door en ook de verzorging voor de volgende dag.

Ik ga namelijk weer terug naar Spijkenisse met Carlos want zondag(vandaag) is Jay's dag. Morgen( maandag 22 april) wordt ze 15 en haar vrienden komen om vandaag alvast haar verjaardag te vieren.