Ik slaap bijna iedere dag hier en Carlos komt iedere dag na zijn werk hierheen en slaapt hier in het weekend. Jay komt om de dag zodat ik kan koken en we gezellig met z'n allen kunnen eten. Zo zijn we toch nog een beetje een gewoon gezin in deze ongewone situatie.
Fayènn is inmiddels alweer 5 weken oud en het is duidelijk een dametje met pit. Ze is erg veel wakker en het valt iedereen op hoe alert ze is. Zodra ze een vreemde stem hoort gaan haar ogen wijd open en kijkt ze wie er bij de stem hoort. Ze heeft zelfs al oefeningen gehad van de fysio omdat ze al zoveel kracht heeft in haar nekje, ze tilt haar hoofdje al heel goed op als ze op haar buikje ligt en als je haar op haar rug legt wordt ze boos omdat ze om zich heen wil kijken. Ik lijk wel zo'n opschepperige moeder en misschien ben ik dat ook wel een beetje. Maar als ik mij bedenk dat dit kleine meisje nu pas geboren had moeten worden en inmiddels al zoveel heeft meegemaakt in haar korte leventje, dan is het toch best bijzonder wat ze al allemaal kan.
Helaas zit er nog steeds geen groei in. We zien nu dat er toch een aantal dingen niet helemaal zijn gegaan zoals had gemoeten in de afgelopen weken en we hopen dan ook dat we de schade nu een beetje in kunnen gaan halen zodat we uiteindelijk wel groei zullen gaan zien bij Fayènn.
We weten inmiddels dat we heel veel geduld zullen moeten hebben en dat de weg naar huis erg lang is en de weg naar een TPV vrij en uiteindelijk sonde vrij leven nog heel veel langer.
Maar we zijn dankbaar voor deze tussenoplossing waarin we toch bij haar kunnen zijn en voor haar kunnen zorgen zoals we dat thuis ook hadden willen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten