Hoe dichterbij we komen hoe moeilijker het allemaal wordt.
Vandaag was mijn laatste werkdag, tot aan de bevalling hoeft dus even helemaal niets.
Tot nu toe was mijn werk mijn afleiding, er was geen tijd om steeds maar stil te staan bij wat er allemaal mis kan gaan. En hoewel ik lichamelijk echt de rust nodig heb merk ik wel dat de afgelopen week geestelijk enorm zwaar is geweest. Het lijkt wel of angst alles overheerst.
Ons meisje doet het nog steeds goed maar tegelijk weten we ook hoe het plotseling mis kan gaan.
Vandaag weer controle bij Dr. Cornette, hij had met de kinderchirurg Dr. Madern gesproken, deze had aangegeven dat we even bij hem langs mochten lopen als we nog met vragen zaten.
We hebben besloten dit niet te doen. De vragen die we zouden kunnen hebben zijn niet gebaseerd op feiten. We weten gewoon nog niet hoe ons meisje er aan toe zal zijn na de geboorte. Het zou dus alleen maar meer negativiteit met zich mee brengen want we weten hoe sceptisch de arts(en) er tegenover staan. De vragen komen na de geboorte vanzelf wel.
De darmpjes zagen er gelukkig goed uit, zowel in als buiten de buik. Het risico is namelijk dat de darmpjes uit gaan zetten doordat ze in het vruchtwater hangen, gelukkig lijkt dit niet het geval.
De ruggegraat is nog goed bekeken maar het is nog steeds niet zeker of er wel of geen afwijking zit. Het vermoeden blijft dat er een kleine afwijking zit onder in haar ruggetje. Wat dit voor effect zal hebben op het eventueel bewegen van haar beentjes weten we dus nog niet.
Ze weegt inmiddels ruim 2kg, nog steeds te klein om al geboren te worden omdat ze erg ingrijpende operaties zal moeten ondergaan na haar geboorte, maar het gaat de goede kant op.
Helaas geen 3D foto's vandaag, ze lag met haar ruggetje naar ons toe en haar hoofdje weg gestopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten