Ik zat er van te voren ontzettend mee hoe ze wakker zou worden. Boos, verdrietig, in de war. Want een kind van net 2 uitleggen dat ze in het gips zit als ze wakker wordt werkt helaas niet.
Daarnaast is het haar eerste operatie in het Radboud en was het voor ons allemaal spannend hoe dit zou gaan. Hoewel we achter onze keuze staan om over te stappen blijft toch altijd in je achterhoofd de vraag of het echt wel de beste keuze is.
Ik denk dat we voorzichtig kunnen zeggen dat we er goed aan hebben gedaan om over te stappen.
Er is zoveel gebeurt in het Sophia dat het misschien ook gewoon moeilijk is om de goeie dingen nog te zien, ook voor Fayènn. Er zit zoveel angst bij haar waarvan we nu zien dat ze dit echt koppelt aan het Sophia. Nu we in het Radboud zijn zien we een hele andere Fayènn.
Vanmorgen om 8.00 stond ze op de planning en om 12.30 kwam de orthopeed vertellen dat hij klaar was. Helaas was het allemaal iets complexer dan we hadden gehoopt. Nadat hij de bekken osteotomie had gedaan bleek dat wanneer haar heup goed in de kom stond, haar voet helemaal naar buiten draaide. Hij heeft daarom ook een femur osteotomie moeten doen. Om het heel simpel te zeggen, hij heeft zowel haar bekken als haar bovenbeen moeten doornemen ( zagen klinkt zo naar), vervolgens heeft hij haar onderbeen recht gezet en dit vast gezet met een metalen plaatje. In haar heup zitten oplosbare pennen.
In tegenstelling tot de eerdere planning zal het gips niet worden gewisseld na 6 weken. De intentie is om met 6 weken te kijken hoe alles eruit ziet en het gips de volle 12 weken te laten zitten.
Er zit een infuusje direct in haar wond om zo de pijn ter plaatse onder controle te houden.
Zoals verwacht was ze erg boos dat ze niet kon bewegen toen ze op de verkoeverkamer lag, na een uurtje werd ze wat rustiger en leek ze het te accepteren. De rest van de middag heeft ze op bed gelegen en een beetje liggen snoezelen.
Ze is gelukkig niet meer boos maar wel verdrietig, ze wil uit bed maar ze mag vandaag nog niet opgetild worden. Hopelijk slaapt ze vannacht een beetje en kan ze morgen weer wat eten.
Revalidatie na het gips zal pittig worden, ze moet weer opnieuw leren lopen en het is nog maar de vraag of haar been nu goed staat. Er is dus een kans dat we ook na deze operatie nog niet klaar zijn op orthopedisch gebied. 1 stapje tegelijk, eerst maar de zomer doorkomen met gips en daarna zien we wel weer hoe het loopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten