Een PAC met pasen.

Er gaat geen feestdag voorbij die we niet in het ziekenhuis doorbrengen, we kunnen het bijna een traditie gaan noemen.
Omdat het maar niet beter gaat met Fayènn is er gister eindelijk de knoop doorgehakt, zo kan het niet langer. Het is met name voor Fayènn maar ook voor ons te belastend om iedere keer op de SEH te zitten omdat haar darmen weer overbelast zijn. En het is voor haar lijfje ook gewoon niet goed, ze is nu weer bijna een kilo afgevallen.
En dus is er gister besloten dat er een Port-a-Cath (PAC) geplaatst moet worden zodat we net zoals voorheen thuis vocht en TPV kunnen geven als het nodig is.

Groot voordeel van de PAC is dat het een reservoir onder de huid is en niet een slangetje wat uit haar borst komt zoals ze eerst had. Wanneer de PAC niet gebruikt wordt kan ze de meeste dingen gewoon doen, in bad, douchen, zwemmen. Ze mag alleen niet aan armen opgetild worden en er zal weer altijd een geschoold iemand op haar moeten passen. Nadeel is dus dat het wel weer een levenslijn is met de nodige risico's.
Vanmorgen om 8.00 moesten we in het ziekenhuis zijn maar zoals gewoonlijk kwam er weer een spoedgeval tussen waardoor ze uiteindelijk pas om 12.30 naar boven mocht. Er was 2 uur voor de operatie uitgetrokken.

De PAC is zo geplaatst dat deze er de komende jaren in kan blijven zitten, hopelijk geeft dit wat rust, ook met het oog op de grote operatie over 3 weken.

Inslapen met een kapje is hierdoor gelukkig ook verleden tijd, alles kan via de PAC.

De chirurg was na iets meer dan een uur al klaar dus dat viel erg mee. Helaas had ze wel aardig wat pijn toen ze bij kwam en hebben ze haar wat morfine moeten geven. Omdat haar nieren door het vele vocht verlies toch wel even een klap hebben gehad willen ze haar niet teveel pijn medicatie geven. 

Ze slaapt nu gelukkig lekker dus hopelijk wordt ze straks iets minder pijnlijk wakker.

Voorlopig dus weer in het ziekenhuis en leren hoe we de PAC moeten verzorgen, ook zal er weer het nodige aan spullen besteld moeten worden voor thuis.