We zullen naar minimaal 1100ml per dag moeten voordat ze daadwerkelijk van die centrale lijn af kan, een uitdaging dus.
"Hoe gaat het verder met Fayènn?" vroeg de diëtiste. " goed, heel goed maar ik vind het altijd een beetje eng om dat hardop te zeggen" zeg ik.
Als ik Fayènn 2 uur later uit bed haal heeft ze vuur rode wangen en blijkt ze koorts te hebben.
Nee he, niet weer?! We besluiten het nog even aan te kijken voor we het ziekenhuis bellen.
We weten beide bijna zeker dat het een virus is maar je kan gewoon geen risico nemen. Als het toch die lijn is kan het immers zo ontzettend snel verkeerd lopen.
Na 2 uur is haar temp 38 en we besluiten om haar zonder paracetamol te laten slapen, stijgt haar temp dan heel hard dan kunnen we in het ergste geval 's nachts altijd nog naar de SEH.
Ondertussen pak ik onze tassen alvast in zodat die in ieder geval klaar staan.
Ze wordt een paar keer huilend wakker maar de temp. stijgt niet, gelukkig.
vanmorgen het ziekenhuis gebeld en na overleg wil de arts haar toch graag even onderzoeken.
Haar temp is dan alweer aan het stijgen dus we gaan er vanuit dat we weer een week in het ziekenhuis zitten omdat ze toch voor de zekerheid een antibiotica kuur willen starten via het infuus.
De verpleegster neemt ons mee naar de isolatie kamer achter in de gang en doet de intake.
" nou ze is in ieder geval nog wel vrolijk" zegt ze als Fayenn haar aandacht vraagt en gekke gezichten naar haar trekt.
Na een tijdje komt er een arts in opleiding om wat dingen door te nemen.
Ik weet niet of het komt omdat we nu overdag op de SEH zijn en niet 's nachts maar deze jongen heeft zijn huiswerk duidelijk gedaan en is erg grondig. Dat hij ook daadwerkelijk luistert blijkt als er een tijd later nog een arts komt om naar haar luchtweg te kijken en luisteren.
Ik had aangegeven dat ik denk dat het probleem in haar luchtwegen zit. Ze hoest sinds maandag erg veel en ze eet sinds dinsdag wat moeizamer dan anders.
Ze blijkt een infectie van haar bovenste luchtwegen te hebben en een keelontsteking. Ze doen voor de zekerheid een sneltest om te kijken hoe hoog de ontstekingswaarden in haar bloed zijn.
Als deze laag zijn gaan ze er vanuit dat het geen lijn infectie is en kunnen we met een antibiotica kuur naar huis.
Na een half uur, het is inmiddels 15.30, het verlossende woord. De ontstekingswaarden zijn laag, 7 om precies te zijn en dus mogen we naar huis.
Met rode wangen van de koorts en de 1e antibiotica in haar systeem ligt ze nu heerlijk te slapen, godzijdank in haar eigen bedje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten