Het was vooral even zoeken hoe we het gips droog konden houden, na een goeie week begon het gips al te stinken.
Inmiddels hebben we daar een oplossing voor gevonden gelukkig.
Fayènn had het gips al bijna direct geaccepteerd en is vrolijker dan ooit. Wellicht heeft ze toch meer last gehad van die heup het afgelopen jaar dan ze liet merken.
Slapen gaat over het algemeen beter dan verwacht en ze slaapt dan ook weer in haar eigen bedje ipv op een matras.
Ze is inmiddels zo handig met het karretje dat ze 'm omhoog wipt als ze een hobbel over wil, niet helemaal de bedoeling want dit zorgt voor gevaarlijke situaties als ze van binnen naar buiten wil en wij haar niet snel genoeg helpen.
Ondertussen is haar spraak in sneltreinvaart aan het ontwikkelen, hadden we wel een beetje verwacht. Wat vooral heel erg fijn is, is dat ze nu heel goed kan aangeven wat ze wel en niet wil of als iets pijn doet of niet prettig is. "Doe dat maar niet mama" of "dat mag niet" zijn favoriet. Ook erg leuk om steeds meer van haar karaktertje te zien!
Nu Fayènn niet meer zo angstig is lijkt ze ook weer wat meer open te staan voor nieuwe dingen proeven. Ze kijkt mee als ik kook of als we iets eten, ruikt en zegt: " hmm lekker, Yenn proeven mama".
Gister heeft ze voor het eerst in haar leven een ijsje geprobeerd.
Weer een mijlpaal!
Sinds ze in het gips zit ben ik begonnen met haar te dragen, in een draagdoek. Ik had er van mijn vriendin 1 gehad na haar geboorte maar dragen is er nooit echt van gekomen toen ze heel klein was en toen ze ouder was wilde ze er niet in. Nu vindt ze het heerlijk en vraagt steeds of ze in het doekje mag :)
Het lukt inmiddels ook om haar op mijn rug te dragen met een drager die ik te leen heb zodat we af en toe een stukje kunnen fietsen want dat mist ze toch wel, fietsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten